سلام.آره واقعا حق با شماست. انقدر سر گرم مسايل جزئي روز مره و نا كامي هامون هستيم كه آينده و لحظه هاي خوشش رو به راحتي از دست ميديم. بله به اين زمين زير پا زيادي عادت كرديم.
مطلب به جا و ياد آور كننده اي بود.
موفق و شاد باشيد.
سلام !
1. ميگم با اين مطلبي كه نوشتي بد نبود اسم وبلاگتو ميذاشتي آخرت من !
2. به هر حال گذشت زمان يه واقعيتيه كه نميشه انكارش كرد. اما من نظرم اينه كه مثل يه مسافرته. فكر كن شما با قطار داري ميري يه جايي بعد نميشه از لحظات در قطار بودن و مناظر بيرون لذت نبري به اين دليل كه خب من كه مال توي قطار آفريده نشدم. نه عزيزم بهتره فعلا كه تو قطاري از قطار و شرايطش لذت ببري و بعد كه رسيدي بفكر اونجا باشي. فقط تو قطار مواظب يه چيز باش: يه كاري كن كه سالم برسي!
3. مطلبت زيبا و والدانه بود مرسي
4. درسته خدا گاهي اوقات ممكنه هديه رو مشكل پيچش كنه اما اين يه نوع مثبت نگريه. يادت باشه كه ممكنه گاهي هم مشكل رو هديه پيچش كنه!!!
5.
آفرينها برتو بادا اي خدا
ناگهان كردي مرا از غم جدا
گر سر هر موي من يابد زبان
شكرهاي تو نيايد در بيان
واقعا قشنگ و دلنشين بود و يه تلنگري بود واسه همه...
شاد و پيروز باشين.
سلام به رسم وفا امدم كلبه ات
اما تو نبودي....
تا سلامي ديگر بدرود
سلام
ممنون از حضورتون
جالب بود اين پستتون
