دیشب طبق معمول داشتم صحبتهای دکتر میرباقری رو می شنیدم نکات جالبی می گه معمولا

اول اینکه :می گفت بنده های خدا که دیندار هستند هیچ وقت از عمق وجودشون گناه نمی کنند

و گناهاشون معمولا با عذاب وجدان همراه هست میگفت خدا بنده ها یی رو که دوست داره در دنیا

حوادثی هر چند کوچک براشون ایجاد می کنه تا به نوعی تلافی معصیت همین جا بشه و اون دنیا

دیگه خیلی بهش سخت نمی گیرند میگفت حتی یک کابوس رو می تونید در این چارچوب تعریف کنید

نکته اما اینجاست که من از نیمه شب دندان دردی گرفتم که خدا نصیب هیچ کس نکنه حالا موندم

که اگه اینم تلافی گناهان من هست در حد خودش پس اساتید فن معصیت !!!!!!!!! چی در انتظارشون هست ؟

حالا اصلا نظر شما چیه در این زمینه ها؟

نکته جالبه دیگه ای که می گفت این بود که ائمه ما می گویند هر کسی رو که اسما هم شیعه هست 

 به خاطر بعضی خطاها نمیشه بطور کلی طرد و نفی کرد حتی کسی که مثلا مشروب می خوره رو نمیشه کلی

گفت فاسق  فقط می شه گفت در این مورد فاسق هست  باز من موندم پس این مدعیان پر مدعا!!!!!

چطور به این راحتی روی دیگران اسم می گذارند  جهلشون جهل مرکب هست یا بسیط

کسی نظری نداره ؟