سلام و سلام و باز هم سلام

1.سال جدید هم آمد خوش آمد  .

در یک نتیجه گیری کلی بابت سال قبل از لحاظ جسمی و سلامتی خیلی فراز و فرود داشت

ولی از دیگر جهات مخصوصا آشنا یی با استاد عزیزی که مرا تشویق به داشتن وبلاگ کرده اند و ثمراتی که این آشنایی

داشت سال امیدوارکننده ای بود . یک کلام در سال 84 بیشتر از گذشته به من ثابت شد که همه ما احتیاج به مشورت

 و همفکری دوستانی داریم که از ما داناتر و باتجربه تر هستند .ثابت شد که از کلمه من و این منم که منم که ... ! !

کمتر و کمتر استفاده باید کرد و امیدوارم که با گذشت زمان اشکالات رفتاری و گفتاری کمتری در من بروز کند .

2.راستی کسی میدونه که ساعت تحویل سال 86 چه هنگامی هست من عجله دارم!!!!

3.مدتی است در همه کارهایم منهای ازدواج!!!! به این نتیجه رسیده ام که وقت کمی دارم و از زمانه عقب افتاده ام

حتی برای برنامه ریزیهای کاری و غیر کاری هم با این دید پیش می روم که خیلی دیر شده نمی دانم چرا ولی واقعا

دارد دیر می شود و ما هنوز افسوس گذشته های بازگشت ناپذیر یا آرزوهای تحقق نیافتنی را می خوریم !

4. من همینجا لازم میدانم که الهه امید را تهدید کنم در صورتی که نظرات ارزشمندشان را باز هم بر من دریغ نمایند

 دیگر وبلاگ نویسی را کنار می گذارم !!!!

5.در هنگام سال تحویل نقل قولی را شنیدم از آقای فرحزاد که رعایت دو چیز در زندگی یعنی همه چیز

و آنهم  این است که : مرنج و مرنجان . به امید آنکه همه نسبت به هم چنین باشیم

6. چنان در دوزخ دنیا دلم سوخت           که دیگر بار سوزاندن ندارد

7.بیایید با هم مهربان باشیم همین و بس .